یارب بکه شاید گفت این نکته که در عالم            رخساره بکس ننمود ان شاهد هرجایی

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن                  بر کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

یا بفرما بسرایم  یا بفرما بسرایم                        من که مشتاق وصالم چه تو ایی چه من ایم

دور گردون ار دو روزی بر مراد ما  نرفت                 دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی          ان شب قدر که این تازه براتم دادند

سال ها دل طلب جام جم از ما میکرد               وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد

غلام همت انم که زیر چرخ کبود                       زهرچه رنگ تعلق پذیرد ازاد است

ترک افسانه بگو حافظ می نوش دمی            که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت

اين هم يه غزل زيبا از حافظ:

چو شوم خاك رهش دامن بيافشاند زمن     ور بگويم دل بگردان روي برگرداند زمن
              
روي رنگين رابهرهركس مينمايدهمچوگل     ور بگوييم رو بپوشان باز  پوشاند زمن

چشم خودراگفتم اخريك نظرسيرش ببين     گفت ميخواهي مگرتا جوي خون راندزمن

اوبخونم تشنه ومن برلبش تاچون شود      كام بستانم از او يا داد بستاند زمن

گرچوفرهادم بتلخي جان برايدباك نيست     بس حكايت هاي شيرين باز ميماند زمن

گرچوشمعش پيش ميرم برغمم خندان شود    ور برنجم خاطر نازك برنجاند زمن

دوستان جان داده ام بهردهانش بنگريد     كوبچيزي مختصر چون باز ميماند زمن

          صبركن حافظ كه گرزرين دست باشد درس غم

          عشق در هر گوشه اي افسانه اي خواند ز من